พญาไร้ใบ

พญาไร้ใบ

ชื่ออื่นๆ : เกี๊ยะเจียน เคียะจีน เคี๊ยะเทียน พญาร้อยใบ

ชื่อวงศ์ : EUPHORBIACEAE

ชื่อสามัญ : Milk-Bush

ชื่อวิทยาศาสตร์ : Euphorbia tirucalli L.

ลักษณะทางพฤกษศาสตร์ : เป็นไม้ยืนต้นทรงพุ่มขนาดเล็ก สูง 3-7 ม. แตกกิ่งก้านสาขามาก ลำต้นกิ่งก้าน กลมสีเขียว ใบมีไม่มาก ขนาดเล็กมากปลายมน ดอกช่อออกเป็นกระจุก ตามข้อหรือปลายกิ่ง สีขาวอมเหลือง ผลเล็กๆ มีสามพู มีขนสีน้ำตาล มีน้ำยางสีขาว ซึ่งมีฤทธิ์กัด เกิดตามป่าดงดิบแล้ว ขยายพันธุ์ด้วยเมล็ด หรือกิ่งชำ

การนำไปใช้ประโยชน์ : ทางยา ต้น เป็นยาขม ยาเย็น และขับน้ำเหลือง ลำต้นแห้ง ทำเป็นยาให้อาเจียน รากมีรสหวานมันเล็กน้อย ใช้กินเป็นยาบำรุงตับ บำรุงปอด บำรุงหัวใจ ยางจากต้น เป็นพิษใช้เบื่อปลา กัดหูด

การขยายพันธุ์ : โดยการปักชำ

การปลูกและการดูแล : พญาไร้ใบ เป็นพืชเถาที่ชอบขึ้นพันเลื้อยเกาะกับต้นไม้อื่น นิยมปลูกเป็นหลุมๆ ที่มีค้าง หรือปลูกใกล้ต้นไม้อื่น วิธีการปลูกโดยการขุดหลุม ประมาณ 15x15x15 ซม. คลุกเคล้าดินกับปุ๋ยคอก นำกิ่งที่ชำลงปลูก กลบดิน รดน้ำให้ชุ่ม

สรรพคุณ

ต้น เป็นยาขม ยาเย็น และขับน้ำเหลืองด้วย

ราก มีรสหวานมันเล็กน้อยใช้กินเป็นยาบำรุงตับ บำรุงปอด บำรุงหัวใจ

ลำต้นแห้ง ทำเป็นยาให้อาเจียน

จากต้น เป็นพิษใช้เบื่อปลากัดหูด

ยาง ใช้กัดหูด แก้ปวดข้อ เข้าตาบอดได้

ใบและราก แก้ริดสีดวงทวาร ยาระบายอ่อนๆ

Tags: การขยายพันธุ์, การนำไปใช้ประโยชน์, การปลูก, ชื่อวิทย์, ลักษณะพฤกษศาสตร์, สรรพคุณ

Category: พืชสมุนไพร, พืชสมุนไพร บ-ม